Absolwentka psychologii na Uniwersytecie Humanistycznospołecznym SWPS WZ w Sopocie oraz Studiów Podyplomowych „Psychologia Kryzysu i Interwencji Kryzysowej” na Uniwersytecie Humanistycznospołecznym SWPS Warszawa. Jest certyfikowanym specjalistą terapii uzależnień oraz TSR I° W latach 2014 – 2018 związana z Ośrodkiem rehabilitacyjno – readaptacyjny dla dzieci i młodzieży „MONAR” w Gdańsku.
Ukończyła wiele szkoleń związanych z tematyką psychologii, motywacji, mediacji i rozwoju – m.in. z zakresu Coachingu Kryzysowego – Polskiego Towarzystwa Psychotraumatologicznego. Profilaktyki, diagnozy i terapia uzależnień behawioralnych – Toruń (2018) oraz Mediacji Rodzinnej – Stowarzyszenia Mediatorów Rodzinnych – Sopot (2010).
Od 5 lat pracuje z osobami uzależnionymi, prowadzi zajęcia z profilaktyki uzależnień. Jako psychoterapeutka pracuje z osobami znajdującymi się w kryzysie emocjonalnym, życiowym, zawodowym.
Miłośniczka literatury historycznej, wojennej i biograficznej. Uwielbia sport, podróże i włoską kuchnie.
Ukończyła filozofię na Uniwersytecie Mikołaja Kopernika w Toruniu oraz psychologię na Uniwersytecie Humanistycznospołecznym SWPS WZ w Sopocie. Jest certyfikowanym specjalistą terapii uzależnień oraz TSR I°. Obecnie w procesie certyfikacji z zakresu terapii poznawczo-behawioralnej. Posiada ponad 13-letnie doświadczenie w pracy z osobami z różnego rodzaju niepełnosprawnością.
Od 8 lat prowadzi warsztaty i szkolenia z zakresu umiejętności miękkich, komunikacji oraz zajęcia z zakresu profilaktyki. Posiada bogate doświadczenie w pracy z różnymi grupami – urzędnicy, nauczyciele, partnerzy biznesowi oraz dzieci i młodzież.
Ponad 4 lata pracuje w Ośrodku MONAR w Gdańsku, od 3 lat również w poradni.
Uwielbia kulturę ludową i folklor, czyta literaturę faktu, biografie i dzienniki. Lubi i umie gotować. Szczęście daje jej możliwość połączenia pasji z pracą.
We wczorajszych wiadomościach usłyszałam o pijanych dzieciach – 10-12 letnich, policja i lekarze nie są zdziwieni, „bo to nie są pierwsze takie przypadki”.
Ja również nie powinnam być zdziwiona – po kilku latach pracy w ośrodku uzależnień dla młodzieży, do którego również trafiała młodzież w podobnym wieku.
Mimo to, jestem nie tylko zdziwiona ale i wstrząśnięta. I nigdy nie przestanę być.
Kiedy 7 lat temu skończyłam studia psychologiczne pierwszy raz poczułam i pomyślałam „Ile ja jeszcze nie wiem!”, bałam się, że nigdy nie będę „dość dobra”. Nadal się boję, ale i wcześniej i teraz otaczają mnie ludzie, którzy nie tylko uczyli mnie zawodu ale dali pewność, że właśnie moje wątpliwości są rozwijające. A poczucie „wszechwiedzy” potrafi zgubić.
To nie poniedziałek, nie nowy miesiąc, nie nowy rok cokolwiek zmieni w Twoim życiu – tylko Ty możesz coś zmienić, niezależnie od czasu. Nie ograniczaj się nim, nie stawiaj sobie barier.
A dlaczego nie od niedzieli? Od wtorku? Czy zwykły dzień nie może stać się niezwykły?
Praca, ciągły pośpiech, stres – i wiele przeróżnych jego źródeł, np. czy poradzę sobie w pracy, czy jestem dość dobra, czy czegoś nie zaniedbałam, dodatkowo relacje, które czasami bywają trudne. Kłótnie, mnóstwo wymagań, mało czasu.
A co po „drugiej stronie”? Co jest Twoją przeciwwagą dla równowagi? Oczyszczenia głowy, nabrania sił?
„Nie oczekuj, że zobaczysz zmiany jeżeli sam nie będziesz ich tworzył” – ten napis widnieje na ścianie mojego gabinetu.
Tak, ma sprowokować, dać do myślenia. Są zmiany na które mamy wpływ, możemy zmieniać, tworzyć i ulepszać niektóre aspekty naszego życia. Dlaczego tego nie robimy?
Czym jest? To trudne pytanie. Dla każdego z nas równowaga będzie oznaczała coś innego – podobnie byłoby z pytaniem o szczęście. A może największą wartością będzie odkrycie tego, czym dla mnie jest moja równowaga?
Alice Miller- psycholog, filozof i socjolog, powiedziała : „Żadna droga w moim życiu nie była tak długa jak ta, która miała mnie zaprowadzić do mnie samej.” To mądre i piękne słowa. Gdzie jesteś w swojej drodze? Czy masz czas w ogóle o tym pomyśleć? Czy myślisz o sobie?
